خرج دوباره چیست؟

زمانی که یک کاربر تلاش می‌کند از یک پول دیجیتال یکسان برای چندین تراکنش به طور همزمان استفاده کند، این به عنوان خرج دوباره شناخته می‌شود. برای جلوگیری از این امر، سیستم‌های مالی سنتی از دفاتر کل نگهداری شده توسط مرجع مرکزی (مانند بانک‌ها) استفاده می‌کنند. با این حال، ارزهای رمزنگاری شده غیرمتمرکز هستند و تراکنش‌ها از طریق تکنیک‌های اجماع و فناوری دفتر کل توزیع شده تأیید می‌شوند.

خطرات و پیامدها

خرج دوباره قابلیت اطمینان و یکپارچگی ارزهای رمزنگاری شده را به خطر می‌اندازد. اگر موفقیت‌آمیز باشد، باعث می‌شود اصل کمیابی زیربنایی این دارایی‌های دیجیتال به خطر بیفتد، که ارزش و قابلیت اعتماد آنها را کاهش می‌دهد. ممکن است باعث زیان‌های مالی شود، معاملات تجاری را مختل کند و به طور کلی به اعتبار ارزهای رمزنگاری شده آسیب برساند.

جلوگیری از خرج دوباره

شبکه‌های بلاک‌چین از روش‌های پیشگیرانه متنوعی برای کاهش احتمال خرج دوباره استفاده می‌کنند. بیشتر این محافظت‌ها بر فرآیند اجماعی متمرکز هستند که اطمینان حاصل می‌کند تراکنش‌ها معتبر هستند. الگوریتم اثبات کار (PoW) در زمینه بیت‌کوین مهم است. ماینرها با انجام محاسبات پیچیده، تراکنش‌ها را تأیید و بلوک‌های جدید تولید می‌کنند، که فریب دادن شبکه و خرج کردن دوباره همان پول را برای بازیگران بد دشوار می‌سازد.

رویکردهای جایگزین

اگرچه اثبات کار روش متداول است، الگوریتم‌های اجماع دیگری نیز به مسئله خرج دوباره می‌پردازند. اثبات سهام (PoS) و اثبات سهام واگذار شده (DPoS) محبوبیت روزافزونی پیدا می‌کنند. این سیستم‌ها برای تضمین یکپارچگی تراکنش‌ها، از اعتبارسنج‌هایی استفاده می‌کنند که در شبکه سهیم هستند و بر شهرت و انگیزه‌های مالی تکیه دارند.