اعتبارنامه‌ها در بلاکچین و وب۳ چیست؟

اعتبارنامه‌ها در بلاکچین و وب۳ مدارک دیجیتالی هویت، اختیار یا حقوق دسترسی هستند که به کاربران امکان می‌دهند به طور امن با سیستم‌های غیرمتمرکز تعامل داشته باشند. برخلاف اعتبارنامه‌های سنتی (مانند رمزهای عبور یا کارت‌های شناسایی)، اعتبارنامه‌های مبتنی بر بلاکچین از نظر رمزنگاری ایمن، غیرقابل دستکاری و اغلب خودمختار هستند—به این معنی که کاربران بدون اتکا به نهادهای متمرکز، کنترل کامل آنها را در دست دارند.

در وب۳، اعتبارنامه‌ها معمولاً به سه شکل ظاهر می‌شوند:

کلیدهای رمزنگاری: کلیدهای خصوصی (کدهای مخفی) و کلیدهای عمومی (آدرس‌های عمومی) مالکیت کیف پول‌ها یا حساب‌ها را تأیید می‌کنند. به عنوان مثال، کلید خصوصی کیف پول اتریوم شما به عنوان اعتبارنامه‌ای برای امضای تراکنش‌ها عمل می‌کند.
اعتبارنامه‌های قابل تأیید (VCs): اینها ادعاهای امضا شده دیجیتالی (مانند دیپلم‌ها، مجوزها) هستند که در شبکه‌های غیرمتمرکز ذخیره می‌شوند. آنها می‌توانند به صورت انتخابی و بدون افشای اطلاعات شخصی به اشتراک گذاشته شوند.
شناسه‌های غیرمتمرکز (DIDs): شناسه‌های منحصر به فرد و تحت کنترل کاربر که به بلاکچین‌ها متصل هستند و جایگزین نام‌های کاربری سنتی می‌شوند.

یک مثال واقعی، ION مایکروسافت است، یک شبکه هویت غیرمتمرکز که بر روی بیت‌کوین ساخته شده است. ION به کاربران اجازه می‌دهد DIDs را برای ورود به برنامه‌ها بدون اتکا به پلتفرم‌هایی مانند گوگل یا فیسبوک ایجاد کنند. به طور مشابه، شبکه Dock به دانشگاه‌ها امکان می‌دهد دیپلم‌های مبتنی بر بلاکچین را به عنوان اعتبارنامه‌های قابل تأیید صادر کنند که فارغ‌التحصیلان می‌توانند بدون نیاز به تأیید شخص ثالث با کارفرمایان به اشتراک بگذارند.

چرا اعتبارنامه‌های مبتنی بر بلاکچین در وب۳ اهمیت دارند:

اصالت و اعتماد: بلاکچین اطمینان می‌دهد که اعتبارنامه‌ها امن، غیرقابل دستکاری و توسط هر کسی در شبکه قابل تأیید هستند، که جعل یا دستکاری صلاحیت‌ها را دشوارتر می‌کند.
کنترل و حریم خصوصی: جان مالک و کنترل‌کننده اعتبارنامه‌های خود است. او می‌تواند انتخاب کند چه زمانی و با چه کسی آنها را به اشتراک بگذارد، که حریم خصوصی و امنیت بیشتری فراهم می‌کند.
کارایی: تأیید سریع است و زمان و هزینه‌های معمولاً مرتبط با بررسی سوابق و تأیید اعتبارنامه را کاهش می‌دهد.

چگونه از هویت و حریم خصوصی در وب۳ محافظت کنیم؟

استفاده از شناسه‌های غیرمتمرکز (DIDs):

ایجاد و کنترل یک هویت خودمختار که به مراجع متمرکز وابسته نیست.
استفاده از DIDs متعدد برای خدمات یا زمینه‌های مختلف برای جلوگیری از پیوند هویت‌ها.

پیاده‌سازی اعتبارنامه‌های قابل تأیید با افشای انتخابی:

به اشتراک‌گذاری فقط اطلاعات ضروری از اعتبارنامه‌های خود، حفظ حریم خصوصی.
استفاده از فناوری‌هایی که از پروتکل‌های افشای انتخابی پشتیبانی می‌کنند.

ذخیره‌سازی امن در کیف پول‌های رمزگذاری شده:

ذخیره اعتبارنامه‌ها در کیف پول‌های دیجیتال رمزگذاری شده برای محافظت در برابر دسترسی غیرمجاز.
استفاده از کیف پول‌هایی که ویژگی‌های امنیتی قوی مانند راه‌حل‌های مبتنی بر سخت‌افزار ارائه می‌دهند.

استفاده از اثبات‌های دانش صفر (ZKPs):

اثبات اعتبار ادعاها بدون افشای داده‌های اصلی.
گنجاندن خدمات مجهز به ZKP برای تراکنش‌ها و تعاملات حساس.

نگهداری کیف پول‌های جداگانه برای برنامه‌های مختلف:

اجتناب از استفاده از یک کیف پول برای چندین DApp برای جلوگیری از ردیابی فعالیت و پیوند رفتارهای مالی.
در نظر گرفتن کیف پول‌های اختصاصی برای تراکنش‌ها و هویت‌های با ارزش بالا.

ایمن‌سازی کلیدهای خصوصی خود:

هرگز کلیدهای خصوصی خود را به اشتراک نگذارید و از کیف پول‌های سخت‌افزاری برای امنیت بیشتر استفاده کنید.
به طور منظم عبارات بازیابی کیف پول خود را به‌روزرسانی و پشتیبان‌گیری کنید، دور از تهدیدات احتمالی سایبری.

تمرین افشای حداقلی:

به اشتراک‌گذاری حداقل میزان داده‌های لازم برای تراکنش‌ها یا تأییدها.
بررسی مرتب مجوزها و دسترسی‌های اعطا شده به خدمات و لغو آنها در صورت عدم نیاز.

در مورد اشتراک‌گذاری داده‌های عمومی محتاط باشید:

از انتشار غیرضروری تراکنش‌های بلاکچین یا اعتبارنامه‌های خود در جایی که می‌توانند به صورت عمومی به هویت واقعی شما پیوند داده شوند، خودداری کنید.
هنگام تعامل با DApp‌ها از ابزارهای افزایش حریم خصوصی مانند VPN و مرورگرهای امن استفاده کنید.

مفاهیم و اصطلاحات کریپتویی

اعتبارنامه‌ها