```

دو سال گذشته شاهد رونق رمزارزها بوده است. با توجه به تقاضای رو به رشد برای دارایی‌های رمزارزی، تعداد فزاینده‌ای از سرمایه‌گذاران نهادی و فردی اکنون رمزارزها را در اختیار دارند. طبق گزارش برنستاین، ارزش بازار رمزارزها از 2 تریلیون دلار فراتر رفته است. با افزایش مداوم تعداد دارندگان رمزارز، نقش دارایی‌های رمزارزی مهم‌تر می‌شود. با این حال، در مقایسه با بخش مالی سنتی، بازار رمزارز هنوز در مراحل اولیه خود قرار دارد. به عنوان مثال، در زمینه زیرساخت‌ها جای پیشرفت زیادی وجود دارد که از میان آنها، نگهداری دارایی‌های رمزارزی یکی از مهم‌ترین موارد است.

ظهور رمزارز به عنوان یک طبقه دارایی، توجه‌ها را به اهمیت امنیت و اعتبار آن جلب کرده است. علاوه بر این، نیاز به مقررات و استانداردهای عملیاتی بیشتر در بازار رمزارز نیز در حال افزایش است. در حال حاضر، نظارت قانونی بر صرافی‌های متمرکز و غیرمتمرکز سختگیرانه‌تر می‌شود. ذخیره‌سازی و مدیریت دارایی‌های دیجیتال همچنان یک نگرانی است. با گسترش سرمایه‌گذاری صندوق‌های پوششی، سرمایه‌گذاران با ارزش خالص بالا و موسسات مالی در رمزارزها، تقاضای آنها برای زیرساخت‌های نگهداری افزایش یافته است. در حال حاضر، 150 صندوق پوششی رمزارزی فعال با بیش از 1 میلیارد دلار دارایی تحت مدیریت وجود دارد که 52% از آنها توسط متولیان مستقل مدیریت می‌شوند.

نگهداری دارایی‌های رمزارزی جدیدترین محصول نگهداری صندوق در بخش مالی سنتی است، پس نگهداری صندوق چیست؟

نگهداری صندوق به جریان وجوه در متولیان شخص ثالث به جای پلتفرم‌ها اشاره دارد که ریسک سوء استفاده پلتفرم از سرمایه‌گذاری را از بین می‌برد. به طور کلی، نیاز به خدمات نگهداری در میان سرمایه‌گذاران نهادی از کاهش ریسک و الزامات انطباق نشأت می‌گیرد. شکل 1 به طور خلاصه رابطه بین سرمایه‌گذاران فردی، شرکت‌های صندوق و متولیان را در بخش مالی سنتی نشان می‌دهد. سرمایه‌گذاران فردی ابتدا در یک صندوق سرمایه‌گذاری می‌کنند و سپس صندوق مبلغ را در یک متولی شخص ثالث (کارگزاران، تراست‌ها و غیره) سپرده‌گذاری می‌کند که اجازه می‌دهد نگهداری و معامله صندوق جداگانه و مستقل باشد و طیف گسترده‌ای از ریسک‌ها مانند معاملات داخلی غیرشفاف و سوء استفاده از وجوه را از بین می‌برد.

در مقایسه با دارایی‌هایی مانند پول نقد، اوراق بهادار یا اشیاء با ارزش فیزیکی، نگهداری دارایی‌های رمزارزی نیازمند نوع جدیدی از زیرساخت است که به شدت با نگهداری سنتی متفاوت است. به عنوان مثال، برای امنیت ذخیره‌سازی رمزارزها ملاحظات خاصی مورد نیاز است. مدیر ارشد استراتژی Onchain Custodian معتقد است که "نگهداری دارایی‌های رمزارزی توسط شخص ثالث بخشی از جامعه رمزارز شده است. مانند امور مالی سنتی، رمزارز نیز باید با نظارت قانونی سازگار شود و برای تضمین امنیت وجوه به متولیان شخص ثالث نیاز خواهد داشت." در زمینه افزایش دارندگان توکن و ارزش بازار، تقاضا برای نگهداری دارایی‌های رمزارزی رو به افزایش است. کاربران هدف نگهداری دارایی‌های رمزارزی عمدتاً شامل موارد زیر هستند:

1. افراد

تنها کلید دارایی‌های رمزارزی روی زنجیره، کلید خصوصی است. مالکیت کلید خصوصی نشان‌دهنده مالکیت دارایی‌های موجود در حساب مربوطه است. با این حال، از آنجا که اکثر افراد متولیان حرفه‌ای نیستند، کلید خصوصی مستعد از دست رفتن مکرر، افشا و هک شدن است. برای دارندگان دارایی‌های رمزارزی بزرگ، همکاری با متولیان حرفه‌ای بسیار امن‌تر است.

2. شرکت‌ها و موسسات

برای مشتریان سازمانی، قبل از سپردن کلید خصوصی به هر شخصی، اقدامات کنترل ریسک دقیق برای نظارت بر انتقال دارایی‌های رمزارزی مورد نیاز است. همکاری با یک متولی حرفه‌ای، ذخیره‌سازی و دسترسی داخلی امن به دارایی‌ها را تضمین می‌کند.

3. صرافی‌ها

در چند سال گذشته، تعداد زیادی از صرافی‌ها از جمله بسیاری از صرافی‌های معتبر هک شده‌اند. صرافی‌ها برای ارائه یک پلتفرم معتبر برای معاملات امن شامل مقادیر زیادی از دارایی‌های رمزارزی وجود دارند. زمانی که آنها هک می‌شوند، هم صرافی‌ها و هم کاربران متحمل خسارات قابل توجهی می‌شوند. بنابراین، همکاری با یک متولی شخص ثالث قابل اعتماد نه تنها مسئله اعتماد را حل می‌کند بلکه ریسک هک شدن را نیز کاهش می‌دهد.

سه راه‌حل نگهداری دارایی‌های رمزارزی

برای پاسخگویی به نیازهای مختلف، نگهداری دارایی‌های رمزارزی چندین راه‌حل ارائه می‌دهد. به عنوان مثال، برای سرمایه‌گذاران خرد که می‌خواهند کنترل کامل دارایی‌های رمزارزی خود را داشته باشند، گزینه ترجیحی ذخیره‌سازی خودمختار دارایی‌های رمزارزی با استفاده از کیف پول‌های سخت‌افزاری یا از طریق تنظیمات پیچیده برای ذخیره‌سازی، چاپ، کپی و پشتیبان‌گیری از کلید خصوصی است.

برخی از سرمایه‌گذاران با ارزش خالص بالا که دارایی‌های رمزارزی بزرگی دارند، خواهان درجه‌ای از محافظت نهادی در عین حفظ کنترل دارایی‌های خود هستند. با این حال، آنها نمی‌خواهند شخص ثالث تمام دارایی‌های آنها را مدیریت کند. این سرمایه‌گذاران اغلب نگهداری جزئی را انتخاب می‌کنند.

برای موسساتی مانند شرکت‌های مدیریت دارایی، صندوق‌های پوششی و صندوق‌های خانوادگی، امن‌ترین نوع نگهداری، همکاری با متولیان شخص ثالث برای نگهداری و مدیریت تمام دارایی‌ها است. دو راه‌حل متداول نگهداری شخص ثالث وجود دارد: کیف پول گرم و کیف پول سرد. تفاوت اساسی بین این دو در این است که آیا سیستم ذخیره‌سازی آنلاین است یا از دسترسی از راه دور پشتیبانی می‌کند. کیف پول گرم، ذخیره‌سازی امضا و کلید در یک سیستم آنلاین یا یک دستگاه سخت‌افزاری با دسترسی آنلاین است. از طرف دیگر، کیف پول سرد یا ذخیره‌سازی سرد به یک کیف پول آفلاین برای ذخیره دارایی‌های رمزارزی اشاره دارد. کیف پول‌های سرد دارای ویژگی ذخیره‌سازی روی یک پلتفرم آفلاین هستند که کیف پول را در برابر خسارات ناشی از هک، دسترسی غیرمجاز یا سایر آسیب‌پذیری‌ها محافظت می‌کند.

مکانیسم امنیتی متولیان

اکثر متولیان مکانیسم امنیتی امضای چندگانه (X از Y) را پذیرفته‌اند، که به معنای نیاز به دو یا چند امضا برای اجرای یک تراکنش است. X به تعداد امضاهای مورد نیاز برای اجرایی شدن تراکنش اشاره دارد، در حالی که Y به تعداد کل طرف‌های مرتبط با تراکنش اشاره می‌کند. به طور دقیق‌تر، X از Y به این معنی است که وقتی Y فرد دارای Y کلید خصوصی هستند: اگر X فرد موافقت کنند که امضا ارائه دهند، آنگاه وجوه ذخیره شده در یک آدرس مشترک می‌تواند برای تراکنش استفاده شود.

چرا به امضای چندگانه نیاز داریم؟ اگر یک مکانیسم امضای تکی متداول اتخاذ شود، زمانی که کاربر کلید خصوصی را از دست می‌دهد، وجوه موجود در آدرس مربوطه را نیز از دست می‌دهد. این دارندگان دارایی‌های رمزارزی بزرگ را در معرض ریسک زیادی قرار می‌دهد. در چنین مواردی، استفاده از فناوری امضای چندگانه می‌تواند: 1) از دست دادن کلید خصوصی را جلوگیری کند (مکانیسم امضای چندگانه از دست دادن وجوه را جلوگیری می‌کند و ریسک‌ها را پخش می‌کند)؛ 2) در برابر هک شدن مقاومت کند (برای یک آدرس امضای چندگانه، هک کردن چندین کلید

دارایی‌های رمزارزی به عنوان یک کلاس دارایی به سرعت در حال بلوغ هستند. سرمایه‌گذاران هنگام انتخاب یک متولی شخص ثالث باید به آنچه که متولی می‌تواند در درازمدت ارائه دهد توجه کنند. همه افراد در بازار رمزارز باید خود را با رشد سریع این حوزه تطبیق دهند. در اینجا چهار ملاحظه را فهرست کرده‌ایم: ۱. تأخیر و سرعت: اگرچه دسترسی سریع به وجوه ممکن است برای تراکنش‌های با تأخیر کم اهمیت بیشتری پیدا کند، نقدشوندگی بالا نباید تنها الزام برای یک متولی باشد. در عوض، باید بر این تمرکز کنیم که آیا متولی می‌تواند فرآیند کامل احراز هویت و برداشت را از طریق یک مکانیسم آفلاین و در عین حال با تضمین تراکنش‌های سریع انجام دهد. ۲. پشتیبانی از توکن‌های جدید: هر روز توکن‌های جدیدی عرضه می‌شوند و همه متولیان نمی‌توانند از آنها پشتیبانی کنند. شکل ۴ انواع توکن‌هایی را که توسط برخی متولیان پشتیبانی می‌شوند نشان می‌دهد. ۳. استیکینگ برای "سود": در امور مالی سنتی مانند بانکداری، مشتریان با سپرده‌گذاری دارایی‌ها، سود دریافت می‌کنند. در نگهداری دارایی‌های رمزارزی، "سود" به شکل درآمد از طریق استیکینگ به مشتریان ارائه می‌شود. ۴. نظارت/انطباق قانونی: نگهداری دارایی‌های رمزارزی مدام در حال تکامل و تکرار است و الزامات قانونی و نظارتی برای متولیان نیز در حال شکل‌گیری است. بنابراین، برای سرمایه‌گذاران، انتخاب متولی که مطابق با قوانین باشد و به طور منظم توسط اشخاص ثالث حسابرسی شود، حیاتی است.

با گسترش مقیاس دارایی‌های رمزارزی، تعداد فزاینده‌ای از نهادها وارد بازار خواهند شد. در این فرآیند، نگهداری ضروری است. در امور مالی سنتی، اگرچه تعداد کمی از غول‌ها مانند بانک‌ها و شرکت‌های اوراق بهادار در نگهداری دارایی‌های رمزارزی مشارکت کرده‌اند، بسیاری در حال برنامه‌ریزی هستند. به عنوان مثال، گلدمن ساکس در BitGo سرمایه‌گذاری کرده است و پلتفرم قراردادهای آتی بیت‌کوین ICE به نام Bakkt از طریق خرید متولیان، تأییدیه CFTC (کمیسیون معاملات آتی کالا) را دریافت کرد. در آینده، متولیان بیشتر مطابق با قوانین خواهند بود و در عین بهبود امنیت، بر ارائه عملکردهای بیشتر تمرکز خواهند کرد. نگهداری دارایی‌های رمزارزی یک کسب و کار سودآور است زیرا کارمزد بیشتری نسبت به نگهداری متعارف دریافت می‌کند. اگرچه این حوزه در حال حاضر چندان چشمگیر به نظر نمی‌رسد، اما تمام نشانه‌ها حاکی از آن است که به یک حوزه رقابتی شدید تبدیل خواهد شد.

تحقیقات CoinEx: بحثی درباره نگهداری دارایی‌های دیجیتال