ในปี 2014 Gavin Wood ผู้ร่วมก่อตั้ง Ethereum ได้เสนอแนวคิดของ Web3 เป็นคนแรก ซึ่งหมายถึงโลกเครือข่ายที่คืนความเป็นเจ้าของข้อมูลให้กับผู้ใช้และดำเนินการในลักษณะกระจายอำนาจ ในเวลาไม่ถึงทศวรรษ แนวคิดและทฤษฎีของ Web3 ได้กลายเป็นกระแสนิยมและก่อให้เกิดคลื่นแห่งนวัตกรรมทางเทคโนโลยี

แล้วเราต้องใช้เทคโนโลยีอะไรในการเปิดใช้งานโลก Web3? ตามลักษณะของ Web3 ในบทความนี้เราจะพูดถึงโครงสร้างพื้นฐานของ Web3

คุณลักษณะของ Web3: การกระจายอำนาจ (Decentralization)

ก่อนจะพูดถึงลักษณะของ Web3 ต้องขอกล่าวถึงยุคของ Web2 ที่เราอยู่ในปัจจุบันนี้ก่อน ในศตวรรษที่ 21 ผู้คนหลายพันล้านคนทั่วโลกสามารถเข้าถึงอินเทอร์เน็ตได้มากขึ้น แม้ว่าจะมีข้อจำกัดด้านเวลาและพื้นที่จำกัดก็ตาม หลังจากยกเลิกโหมดอ่านอย่างเดียวใน Web1 การเพิ่มขึ้นของโซเชียลมีเดีย เช่น Facebook และ Twitter ทำให้ผู้ใช้สามารถโต้ตอบกับอินเทอร์เน็ตได้อย่างเต็มที่ กล่าวอีกนัยหนึ่ง เราไม่ได้เป็นเพียงผู้เยี่ยมชมอินเทอร์เน็ตอีกต่อไป แต่เป็นผู้สร้างข้อมูลด้วย นั่นคือยุค Web2 ที่เราเห็นอยู่ในปัจจุบัน

ในขณะที่ Web2 ทำให้การสร้างข้อมูลเป็นประชาธิปไตย และข้อมูลที่ผู้คนสร้างขึ้นจะถูกจัดเก็บไว้ในเซิร์ฟเวอร์ส่วนกลางที่ดำเนินการโดยบริษัทเทคโนโลยี กล่าวอีกนัยหนึ่ง เจ้าของข้อมูลไม่ใช่ผู้ใช้ แต่เป็นบริษัทที่เป็นเจ้าของเซิร์ฟเวอร์ที่ควบคุมข้อมูลของผู้ใช้ พูดง่ายๆ ก็คือในบางกรณี ผู้คนอาจไม่สามารถเข้าถึงข้อความ รูปภาพ หรือวิดีโอที่พวกเขาสร้างและโพสต์ได้ เนื่องจากอาจถูกปฏิเสธไม่ให้เข้าถึงข้อมูลดังกล่าวด้วยเหตุผลบางประการ สมมติว่าเราเผยแพร่บทความบนบล็อกไซต์ แต่ถ้าไซต์หยุดทำงานและเซิร์ฟเวอร์ปิด เราจะไม่สามารถเข้าถึงข้อความที่เราสร้างขึ้นได้อีกต่อไป

ยิ่งไปกว่านั้น ข้อมูลส่วนใหญ่ไม่สามารถเชื่อมต่อระหว่างแพลตฟอร์มและแอปพลิเคชันต่างๆ ใน Web2 ได้ ผู้ใช้ต้องการการเข้าถึงเพิ่มเติมหรือชำระเงินเพื่อรับข้อมูลเดียวกัน นอกจากนี้ผู้ใช้ยังอยู่ภายใต้ระบบของส่วนกลาง เช่น การเซ็นเซอร์และการแบนเมื่อโพสต์เนื้อหาต่างๆ สิ่งสำคัญที่สุดคือ การจัดเก็บข้อมูลแบบรวมศูนย์ทำให้ข้อมูลส่วนบุคคลของผู้ใช้อยู่แค่ปลายนิ้ว ซึ่งเห็นได้จากเหตุการณ์การรั่วไหลของข้อมูลที่เกิดจากการใช้ข้อมูลของผู้ใช้ในทางที่ผิด และการโจมตีบนเซิร์ฟเวอร์ เหตุการณ์ด้านความปลอดภัยของข้อมูลที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องใน Web2 ยังกระตุ้นให้เกิดการเพิ่มขึ้นของ Web3 อีกด้วย

เมื่อเปรียบเทียบกับ Web2 แล้ว Web3 มีลักษณะเฉพาะของการกระจายอำนาจ ซึ่งรับประกันได้ว่าเนื้อหา ข้อมูลส่วนตัว และความเป็นส่วนตัวที่เราสร้างจะเป็นของเราเสมอ อาจกล่าวได้ว่า Web3 จะแก้ปัญหาความไม่สะดวกและอันตรายที่ซ่อนอยู่ของ Web2 เนื่องจากมีจุดมุ่งหมายเพื่อให้ผู้ใช้เป็นผู้ถือข้อมูลของตนเอง ใน Web3 ผู้ใช้ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับการเซ็นเซอร์จากส่วนกลางหรือปัญหาด้านกฎระเบียบ และสามารถเพลิดเพลินกับการเข้าถึงข้อมูลข้ามแพลตฟอร์มโดยไม่ลดทอนความปลอดภัยของข้อมูล

โครงสร้างพื้นฐานหลัก 4 ประการของ Web3

ปัจจุบัน Web3 ยังอยู่ในช่วงเริ่มต้น แล้วเราต้องใช้โครงสร้างพื้นฐานอะไรบ้างในการแก้ปัญหาใน Web2 และทำให้โลกของ Web3 เป็นจริง ในทางเทคนิค คนวงในเชื่อว่า 4 สิ่งต่อไปนี้มีความสำคัญได้แก่ เทคโนโลยีบล็อกเชนและครอสเชน การระบุตัวตนแบบกระจายอำนาจ พื้นที่เก็บข้อมูลแบบกระจาย และการประมวลผลความเป็นส่วนตัว

เทคโนโลยีบล็อคเชนและครอสเชน (Blockchain and Cross-chain)

บล็อคเชนมีความเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับ Web3 และเป็นหนึ่งในเทคโนโลยีหลักสำหรับการกระจายอำนาจของ Web3 บล็อคเชนจัดเก็บข้อมูลทั้งหมดผ่านบัญชีแยกประเภทที่ปลอดภัยและป้องกันการงัดแงะซึ่งข้อมูลไม่สามารถแก้ไขได้ ผู้ใช้จำเป็นต้องระบุข้อมูลประจำตัวดิจิทัลที่ตรวจสอบได้เมื่อเข้าถึงข้อมูล ซึ่งสามารถเข้ารหัสเพื่อความปลอดภัยของข้อมูล

ด้วยการพัฒนาเทคโนโลยีบล็อกเชน เชนหลายตัวได้ปรากฏขึ้นในตลาด และการโอนสินทรัพย์ระหว่างเชนก็เกิดขึ้นบ่อยขึ้น ความสำคัญของเทคโนโลยี cross-chain นั้นชัดเจนในตัวเองซึ่งจะบรรลุการทำงานร่วมกันระหว่างสองบล็อกเชนและส่งเสริมการทำงานร่วมกันข้ามเชน เทคโนโลยี cross-chain มีสี่ประเภทหลักคือ Notary Schemes, Sidechains/Relays, Hash-Locking และ distributed private key control

ตัวอย่าง: Polygon Bridge, Arbitrum Bridge เป็นต้น

การระบุตัวตนแบบกระจายอำนาจ(Decentralized Identification (DID))

Decentralized Identity (DID) เป็นข้อมูลประจำตัวดิจิทัลแบบกระจายตามบล็อกเชน มีจุดมุ่งหมายเพื่อให้ผู้ใช้สามารถควบคุมข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับตัวตนของตัวเองได้ ซึ่งสอดคล้องกับแนวคิดหลักของ Web3.0 เราอาจคิดว่า DID เป็นศูนย์ ID ที่เก็บข้อมูลประจำตัวของผู้ใช้และข้อมูลส่วนบุคคลในโลกของ Web3 ข้อมูลทั้งหมดสามารถรับได้ก็ต่อเมื่อได้รับอนุญาตจากผู้ใช้เท่านั้น ซึ่งรับประกันความปลอดภัยของข้อมูล.

เนื่องจาก DID ถูกจัดเก็บไว้ในบล็อกเชน ทุกคนจึงสามารถตรวจสอบตัวตนที่กระจายอำนาจของผู้ใช้บนบล็อกเชนเพื่อตรวจสอบความถูกต้องของการพิสูจน์ตัวตน ดังนั้นเทคโนโลยี DID จึงช่วยให้ผู้ใช้ไม่ต้องตรวจสอบและอนุญาตระบบระบุตัวตนแบบรวมศูนย์ แต่เป็นการระบุและยืนยันตัวตนของผู้ใช้ในลักษณะที่กระจายอำนาจ

ตัวอย่าง: ENS, Spruce เป็นต้น

การจัดเก็บแบบกระจาย (Distributed Storage)

ดังที่ได้กล่าวไว้ก่อนหน้านี้ การจัดเก็บข้อมูลผู้ใช้บนเซิร์ฟเวอร์ส่วนกลางไม่ได้ทำให้ข้อมูลคงอยู่ถาวร ไม่เปลี่ยนแปลง และป้องกันการเซ็นเซอร์ ผู้คนมักจะหลีกเลี่ยงการจัดเก็บข้อมูลบนบล็อกเชนทั้งในด้านเศรษฐกิจ (ต้นทุนสูงในการจัดเก็บข้อมูลบนเชน) และทางเทคนิค (ขนาดบล็อกที่จำกัด การจัดเก็บข้อมูลบนเชนที่ไม่มีประสิทธิภาพ) ดังนั้นพื้นที่เก็บข้อมูลแบบกระจายจึงกลายเป็นโครงสร้างพื้นฐานที่สำคัญของ Web3

การจัดเก็บข้อมูลแบบกระจายซึ่งอยู่บนโหนดเครือข่ายหลายโหนดนั้นเหนือกว่าการจัดเก็บข้อมูลแบบรวมศูนย์อย่างชัดเจนในแง่ของความปลอดภัยของข้อมูล ประสิทธิภาพการรับส่งข้อมูล และต้นทุนการจัดเก็บ

ตัวอย่าง: Filecoin, Storj เป็นต้น

การประมวลผลความเป็นส่วนตัว (Privacy Computing)

ใน Web2 เป็นเรื่องปกติที่แพลตฟอร์มจะใช้ข้อมูลผู้ใช้ในทางที่ผิดเพื่อหากำไร ตัวอย่างเช่น สิ่งที่เรียกว่าโฆษณาส่วนบุคคลคือผลลัพธ์ที่คำนวณจากประวัติการเข้าชมของคุณ ในกรณีนี้ ผู้ใช้ไม่มีความเป็นส่วนตัว การปกป้องความเป็นส่วนตัวเป็นทิศทางที่สำคัญสำหรับการพัฒนา Web3 เสมอ การประมวลผลความเป็นส่วนตัวช่วยให้ผู้คนค้นพบคุณค่าของข้อมูลโดยไม่สูญเสียความเป็นส่วนตัวซึ่งกลายเป็นรากฐานที่สำคัญของ Web3

เทคโนโลยีการประมวลผลเพื่อความเป็นส่วนตัวในปัจจุบันประกอบด้วยmulti-party computation, trusted execution environment, federated learning, zero-knowledge proof ฯลฯ ซึ่ง zero-knowledge proof ส่วนใหญ่จะใช้ในสถานการณ์บล็อกเชน

ตัวอย่าง: Oasis, PlatON เป็นต้น

นอกเหนือจากที่กล่าวมาแล้ว ตลาดในอนาคตจะเปิดรับโครงสร้างพื้นฐานมากขึ้น เนื่องจากแอปพลิเคชัน Web3 ที่เติบโตอย่างต่อเนื่องจะทำให้ความต้องการโครงสร้างพื้นฐานสูงขึ้น นั่นจะเป็นตัวกระตุ้นที่ดีสำหรับการมาถึงของยุค Web3