همه معامله‌گران آتی می‌دانند که قبل از باز کردن یک موقعیت، وجه تضمین لازم است که توسط موقعیت قفل می‌شود. وجه تضمین به دو دسته تقسیم می‌شود: وجه تضمین اولیه و وجه تضمین نگهداری. اولی به وجه تضمین مورد نیاز برای باز کردن یک موقعیت اشاره دارد، و دومی حداقل وجه تضمین مورد نیاز برای حفظ موقعیت فعلی است.

دو نوع وجه تضمین وجود دارد: وجه تضمین ایزوله و وجه تضمین متقابل .

حالت وجه تضمین متقابل چیست؟

در حالت وجه تضمین متقابل ، تمام موجودی در دسترس به عنوان وجه تضمین برای موقعیت شما استفاده می‌شود. زمانی که وجه تضمین موقعیت کمتر از وجه تضمین نگهداری باشد، موجودی در دسترس به عنوان وجه تضمین موقعیت به موقعیت شما اضافه می‌شود. نقد شدن اجباری زمانی آغاز می‌شود که حتی پس از استفاده از موجودی در دسترس اضافی، وجه تضمین نگهداری قابل پشتیبانی نباشد. در این حالت، ریسک‌ها و مزایای تمام موقعیت‌ها در حساب آتی ترکیب می‌شوند و موقعیت تنها زمانی نقد می‌شود که ضرر موقعیت از موجودی حساب آتی بیشتر شود.

حالت وجه تضمین ایزوله چیست؟

در حالت وجه تضمین ایزوله ، وجه تضمین موقعیت فقط برای موقعیت فعلی استفاده می‌شود. در این حالت، کاربر به جای سیستم، به صورت دستی وجه تضمین را افزایش می‌دهد. نقد شدن اجباری زمانی آغاز می‌شود که وجه تضمین موقعیت کمتر از وجه تضمین نگهداری باشد. بنابراین، در حالت وجه تضمین ایزوله، کاربر در صورت نقد شدن اجباری فقط وجه تضمین موقعیت فعلی را از دست می‌دهد؛ به عبارت دیگر، مقدار وجه تضمین موقعیت، بدترین ضرر کاربر است و بقیه وجوه در حساب آتی بدون تأثیر باقی می‌ماند.

در اینجا یک مثال آورده شده است:

کاربر A و کاربر B هر دو 2,000 USDT در حساب آتی خود دارند و هر دو با وجه تضمین اولیه 1,000 USDT و اهرم 10x برای خرید قراردادهای آتی BTC/USDT موقعیت باز می‌کنند. تفاوت در این است که کاربر A از حالت وجه تضمین ایزوله استفاده می‌کند در حالی که کاربر B از حالت وجه تضمین متقابل استفاده می‌کند:

با فرض اینکه قیمت BTC به قیمت نقد شدن اجباری برسد، کاربر A وجه تضمین 1,000 USDT را از دست می‌دهد و موقعیت او نقد می‌شود. بنابراین او هنوز 1,000 USDT در حساب آتی خود دارد. در مورد کاربر B که از حالت وجه تضمین متقابل استفاده می‌کند، پس از از دست دادن وجه تضمین 1,000 USDT، وجه تضمین بیشتری به طور خودکار اضافه می‌شود تا موقعیت خرید حفظ شود. اگر قیمت BTC بازگشت کند، کاربر B ممکن است شروع به سودآوری کند، اما اگر قیمت همچنان کاهش یابد، ممکن است تمام 2,000 USDT موجود در حساب آتی خود را از دست بدهد.

به طور کلی، حالت وجه تضمین متقابل در توانایی مقاومت در برابر ضررها و راحتی عملیات و محاسبه موقعیت برتری دارد. اگرچه نقد شدن اجباری در این حالت با اهرم پایین و در شرایط بازار متلاطم کمتر محتمل است، وجه تضمین متقابل ممکن است در صورت وقوع حوادث قوی سیاه یا شرایط فورس ماژور که منجر به شکست معاملات می‌شود، تمام دارایی‌های موجود در حساب را از بین ببرد.

در حالت وجه تضمین ایزوله، کاربران باید به صورت دستی وجه تضمین اضافه کنند و فاصله بین قیمت نقد شدن اجباری و قیمت مارک را به دقت کنترل کنند؛ در غیر این صورت، یک موقعیت منفرد مستعد نقد شدن اجباری و ضرر است.

در معاملات آتی CoinEx، کاربران معمولاً به طور پیش‌فرض حالت وجه تضمین متقابل را انتخاب می‌کنند. اهرم در هر دو حالت قابل تنظیم است و حداکثر تا 100 برابر می‌تواند افزایش یابد. لازم به ذکر است که وقتی کاربر سفارش معلقی دارد، نمی‌تواند بین دو حالت جابجا شود یا اهرم را تغییر دهد.

نحوه محاسبه وجه تضمین چگونه است؟

فرمول زیر برای مرجع شما ارائه شده است:

وجه تضمین موقعیت = ارزش باز / اهرم (وجه تضمین اولیه) + وجه تضمین افزایش یافته - وجه تضمین کاهش یافته + سود و زیان تحقق نیافته

علاوه بر این، ریسک ورشکستگی بر اساس وجه تضمین موقعیت و وجه تضمین نگهداری مورد نیاز برای موقعیت فعلی محاسبه می‌شود. هر چه مقدار بزرگتر باشد، ریسک بالاتر است. وقتی ریسک به 70% برسد، CoinEx اخطار نقد شدن اجباری قرارداد را صادر می‌کند و زمانی که ریسک از 100% فراتر رود، نقد شدن اجباری فعال می‌شود.

ریسک ورشکستگی در حالت وجه تضمین ایزوله = وجه تضمین نگهداری / وجه تضمین موقعیت * 100%

ریسک ورشکستگی در حالت وجه تضمین متقابل = وجه تضمین نگهداری / (موجودی در دسترس + وجه تضمین موقعیت) * 100%

دانش ضروری برای معامله‌گران تازه‌کار: مارجین ایزوله در مقابل مارجین متقاطع